Η διάταξη για την πρόσληψη
αναπληρωτών εκπαιδευτικών για το σχολικό έτος 2016-2017 έρχεται σε μία χρονική
περίοδο η οποία χαρακτηρίζεται από το τρίπτυχο της πολύχρονης αδιοριστίας στην εκπαίδευση,
των επαναλαμβανόμενων αλλά αβέβαιων
υποσχέσεων για 20.000 μόνιμους διορισμούς και της εργασιακής ανασφάλειας η οποία επικρατεί
στους κόλπους των εκπαιδευτικών. Τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν
κάνει όλους όσους βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στους πίνακες των αναπληρωτών
εκπαιδευτικών να είναι επιφυλακτικοί σε κάθε νέα εξαγγελία, ενώ με την εμφάνιση
της διάταξης τα «κομπιουτεράκια» και οι «προσθαφαιρέσεις» έχουν πάρει
κυριολεκτικά φωτιά, μιας και όλοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν και να προβλέψουν
τα συν και τα πλην, τα θετικά και τα αρνητικά, τις θέσεις πάνω και τις θέσεις
κάτω στο «ασανσέρ» του πίνακά τους.
Η αλήθεια είναι ότι η διάταξη έρχεται – τουλάχιστον αυτό
κοινοποιείται από επίσημα χείλη – ως μία προσπάθεια να δοθεί λύση στη διαμάχη
που έχει ξεσπάσει τον τελευταίο καιρό με προσφυγές αναπληρωτών κατά
αναπληρωτών, αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), διπλές αιτήσεις
αναπληρωτών κατά το προηγούμενο σχολικό έτος και άλλα ευτράπελα τα οποία, όμως,
κινδυνεύουν να επαναληφθούν σε περίπτωση που δεν υπάρξει μία ολοκληρωμένη
πρόταση και λύση. Παράλληλα, η ενοποίηση του διάσπαρτου νομικού πλαισίου σε
Γενική και Ειδική Αγωγή αλλά και η προσπάθεια συγκερασμού των προηγούμενων
νόμων, διατάξεων και υπουργικών αποφάσεων δείχνουν να συγκαταλέγονται στα
θετικά του εν λόγω εγχειρήματος. Η επιτυχία,
όμως, μίας διάταξης καθώς και η αποκατάσταση του δικαίου για όλες τις ομάδες οι
οποίες έχουν θιγεί στο παρελθόν από αποσπασματικές διατάξεις δεν μπορεί σε
καμία περίπτωση να δοθεί από μία καινούρια αποσπασματική νομοθετική ρύθμιση με
ημερομηνία έναρξης αλλά ταυτόχρονα και λήξης το επόμενο σχολικό έτος.
