Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΕ ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ύστερα από πολλές παλινωδίες (παράταση θητείας στελεχών, επιλογή με τον Νόμο 3848/2010, άμεση εκλογή από τον Σύλλογο διδασκόντων για ένα έτος) και αφού ακολούθησε την παλιομοδίτικη πρακτική άλλων εποχών (σκόπιμες διαρροές, επικοινωνιακά τερτίπια) έδωσε στη δημοσιότητα σκόρπιες προτάσεις για το ζήτημα της επιλογής στελεχών εκπαίδευσης (Διευθυντές εκπαίδευσης και Διευθυντές σχολείων) που όχι μόνο δεν ξεκαθαρίζουν το τοπίο αλλά το συσκοτίζουν περισσότερο.

            Συγκεκριμένα όπως προκύπτει από τις προτάσεις αυτές:

1.     Καταργούνται τα Συμβούλια επιλογής Διευθυντών εκπαίδευσης και Διευθυντών σχολικών μονάδων, καταργούνται οι αιρετοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών σε αυτά ενώ παραμένει σε ισχύ το Συμβούλιο επιλογής Συντονιστών εξωτερικού το οποίο ξεκινά άμεσα επιλογές. Άγνωστο παραμένει τι θα γίνει με το Συμβούλιο επιλογής Σχολικών Συμβούλων, η θητεία των οποίων, σύμφωνα με μέχρι στιγμής δήλωση του Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας, θα παραταθεί.

Πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία

Τρεις μήνες οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης περιμέναμε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να διατυπώσει την πρότασή της για την εκπαιδευτική πολιτική που προτίθεται να εφαρμόσει. Περιμέναμε έχοντας την ελπίδα πως αυτή η πρόταση θα βρίσκεται σε προοδευτική κατεύθυνση, ώστε να μπει τέλος στις αντιεκπαιδευτικές λογικές και πρακτικές των τελευταίων χρόνων που δημιούργησαν τεράστια προβλήματα σε μαθητές, εκπαιδευτικούς και ολόκληρη την κοινωνία.

       Με τεράστια όμως απογοήτευση, όλοι διαπιστώσαμε πως βρισκόμαστε στο ίδιο - αν όχι σε χειρότερο - έργο θεατές! Η κατάθεση χωρίς κανένα απολύτως διάλογο, των ουσιωδών σημείων(!!) και όχι του συνόλου (γιατί άραγε;) του πολυδιαφημισμένου πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση, δείχνει ξεκάθαρη έλλειψη οράματος και στρατηγικής στόχευσης, αδυναμία διατύπωσης προοδευτικής εκπαιδευτικής πρότασης, διάθεση αποψίλωσης του ρόλου των αιρετών εκπροσώπων των εργαζόμενων, προχειρότητα και άγνοια.

       Στην αναφορά που γίνεται στην αξιολόγηση, παρά το γεγονός ότι η έκφραση βούλησης κατάργησης του απαράδεκτου πλαισίου που εφάρμοσαν οι προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας βρίσκεται σε θετική κατεύθυνση, δημιουργείται έντονος προβληματισμός από την ασαφή διατύπωση περί συστήματος αποτίμησης του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου, το οποίο σύστημα δηλώνεται ότι είναι απαραίτητο.

Από εκεί και πέρα: