Ίδια εργασιακά δικαιώματα για μόνιμους και αναπληρωτές εκπαιδευτικούς

Με έκπληξη παρατηρούμε τις τελευταίες μέρες να γίνεται μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια ώστε να διαφανεί ότι μέσα από τα νέα υπό ψήφιση μέτρα αποκαθίστανται οι αδικίες που ίσχυαν εις βάρος των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

 Χωρίς να παραγνωρίζουμε και θετικές διατάξεις (αναγνώριση προϋπηρεσίας, κατάργηση ποινής για όσους δεν αποδέχονται διορισμό κτλ.) η κυβέρνηση εξακολουθεί να θολώνει τα νερά ή καλύτερα, έχει ακόμη μια αρκετά θολή ματιά ως προς τα επείγοντα και χρόνια αιτήματα του κλάδου μας.

            Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι άδειες των αναπληρωτών συναδέλφων μας. Σύμφωνα με τα νέα μέτρα, οι αναπληρωτές θα δικαιούνται άδειες για επιστημονικούς λόγους. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς αν η διάταξη αυτή λύνει το πρόβλημα. Η απάντηση είναι προφανής. Όχι! Επίσης, ακόμα πιο προφανής είναι ο επιδερμικός τρόπος που αντιμετωπίζει η πολιτική ηγεσία τόσο σημαντικά ζητήματα.

            Αλήθεια, θεωρεί κανείς ότι η παροχή μιας-δύο ημερών άδειας στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, το πιο ελπιδοφόρο και προσοντούχο κομμάτι των εργαζομένων της εκπαίδευσης σήμερα, που έχει "φάει με το κουτάλι" μεταπτυχιακά προγράμματα και επιμορφώσεις αναζητώντας μια θέση στον ήλιο, θα τους κάνει σοφότερους;

            Η πολιτική της κυβέρνησης, όπως παρουσιάζεται και στο θέμα των αδειών, ουσιαστικά συνεχίζει τον κατήφορο προηγουμένων ηγεσιών θεωρώντας τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς κατώτερης μοίρας. Σε ποιο άλλο σύγχρονο και ευνοούμενο κράτος εργαζόμενοι στον ίδιο χώρο (σχολείο) απολαμβάνουν το θλιβερό προνόμιο, ενώ έχουν τις ίδιες εργασιακές υποχρεώσεις να μην έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα με τους μόνιμους εργαζομένους;

ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΜΕΤΑΤΑΞΕΩΝ

Σημαντική εξέλιξη υπήρξε στη σημερινή συνεδρίαση της Επιτροπής για τις μετατάξεις στο Υπουργείο Παιδείας.            

     Η εισήγηση εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ περιλαμβάνει τα παρακάτω:

α)  Ανάκληση όλων των μετατάξεων,  που πραγματοποιήθηκαν με βάση το Ν. 4172/2013 (άρθρο 82, παρ.11), με τη διαδικασία «ανάκλησης παράνομης διοικητικής πράξης» (η παρανομία αφορά τις ενέργειες  του Υπουργείου και όχι, φυσικά, τους εκπαιδευτικούς).                 Συνάδελφοι που είχαν μεταταχθεί επιστρέφουν στην περιοχή μετάθεσης από την οποία προέρχονταν.

β) Έχει ήδη ξεκινήσει  η σύσταση οργανικών θέσεων για οκτώ ειδικότητες στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και η διαδικασία θα ολοκληρωθεί στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Θυμίζουμε ότι αυτό αποτελούσε την κομβική θέση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

γ) Μετά τη σύσταση των θέσεων, αυτές θα διεκδικηθούν, σε πρώτη φάση, από τους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων που ανήκουν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και έχουν υποβάλλει αίτηση μετάθεσης.

δ) Στη συνέχεια θα δοθεί η δυνατότητα στους εκπαιδευτικούς της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να διεκδικήσουν τη μετάταξή τους στην Πρωτοβάθμια, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, στις θέσεις που θα απομένουν (όσον αφορά τις τρεις κοινές ειδικότητες) και στις νεοϊδρυθείσες (όσον αφορά τις υπόλοιπες πέντε ειδικότητες).

Κύριε Υπουργέ, μήπως ξεχνάτε τους αναπληρωτές ;

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για μία ακόμη φορά αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, αφού αδυνατεί να δώσει άμεσες και ουσιαστικές λύσεις στα σημαντικά προβλήματα και τις αγωνίες των αναπληρωτών εκπαιδευτικών.

Οι προγραμματικές της εξαγγελίες για τους αναπληρωτές στην πλειοψηφία τους απουσιάζουν από τα προσχέδια των πολυνομοσχεδίων και των τροπολογιών, οι περιορισμένες αναφορές που υπάρχουν σε αυτά, ανταποκρίνονται σε μικρής κλίμακας ρυθμίσεις (διετής αποκλεισμός από τους πίνακες αναπληρωτών, επιμορφωτικές άδειες), ενώ ταυτόχρονα ουσιώδη ζητήματα που αφορούν το εργασιακό πλαίσιο και την καθημερινότητα των αναπληρωτών παραμένουν και πάλι στο περιθώριο.

Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί βιώνουν τα τελευταία χρόνια ένα πρωτοφανές καθεστώς ομηρίας. Η απουσία μόνιμων διορισμών, ο κατακερματισμός των αναπληρωτών σε εκπαιδευτικούς διαφορετικών ταχυτήτων (αναπληρωτές κρατικού προϋπολογισμού, ΕΣΠΑ, ΠΔΕ, πλήρους και μειωμένου ωραρίου), οι ελαστικές σχέσεις εργασίας καθώς και οι ευρύτερες μνημονιακές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, έχουν δημιουργήσει μία νέα γενιά μόνιμα αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Πρόκειται ουσιαστικά για εκπαιδευτικούς οι οποίοι υπηρετούν επί σειρά ετών στα ολοένα και αυξανόμενα οργανικά κενά, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες της εκπαίδευσης, και ενώ έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις με τους μόνιμους συναδέλφους τους βλέπουν καθημερινά τα δικαιώματά τους να καταπατώνται και οι ίδιοι να αντιμετωπίζονται ως εκπαιδευτικοί δεύτερης κατηγορίας.

Υπάρχει και το νηπιαγωγείο

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Στο πολυνομοσχέδιο για την παιδεία που δόθηκε στη δημοσιότητα δεν υπάρχει καμία αναφορά στην Προσχολική Εκπαίδευση δείχνοντας ξεκάθαρα ότι και η νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας αδυνατεί να αντιληφθεί τον σπουδαίο ρόλο του Νηπιαγωγείου. Έως τώρα ρεαλιστική πραγματικότητα ήταν η άγνοια των θεμάτων, τώρα θα πρέπει να συμπληρώσουμε στο προφίλ της νέας ηγεσίας και τις κακές προθέσεις.

Η συνεχιζόμενη απαξίωση της πρώτης βαθμίδας εκπαίδευσης, αποτελεί αδιαμφισβήτητο δείγμα της πολιτικής που θα ακολουθηθεί, μιας πολιτικής με κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλλήματα, με πλούσιες δήθεν αλλαγές σε επίπεδο προθέσεων αλλά μηδενικό σχεδιασμό και αποτέλεσμα και καμία ουσιαστική στήριξη της.

Η Δημοκρατική Συνεργασία εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης σε αυτή την πολιτική της απραξίας, της ισοπέδωσης και της διάλυσης απαντάει με σοβαρότητα και με κατάθεση προτάσεων. Διεκδικούμε:

Ειδική Εκπαίδευση πάλι στο κόψε-ράψε

       Για άλλη μια φορά, η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας δείχνει ότι αντιμετωπίζει τα ζητήματα της Ειδικής Εκπαίδευσης αποσπασματικά, με ελλιπή σχεδιασμό και απίστευτη προχειρότητα. Το περίφημο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας επιβεβαιώνει στο έπακρο τον χαρακτηρισμό του ως νομοσχέδιο «κουρελού» καθώς οι 14 (!!) διατάξεις του άρθρου 47, που περιλαμβάνονται στο κείμενο που κυκλοφόρησε, διέπονται από μία φιλοσοφία τύπου «κόψε - ράψε» αδυνατώντας να δώσουν ουσιαστικές και ολοκληρωμένες λύσεις στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ευαίσθητος και πολύπαθος χώρος της Ειδικής Εκπαίδευσης.

Παρά το γεγονός ότι κάποιες από τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου (π.χ. ρύθμιση ζητημάτων παράλληλης στήριξης-συνεκπαίδευσης, μέγιστος αριθμός μαθητών σε τμήμα στο οποίο φοιτούν και μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) δείχνουν να κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε στους ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας ότι η Ειδική Εκπαίδευση βρίσκεται σήμερα σε οριακό σημείο. Τα ειδικά σχολεία λειτουργούν τα τελευταία χρόνια τα περισσότερα αποκλειστικά με αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, πολλά τμήματα ένταξης παραμένουν κλειστά από την αρχή του σχολικού έτους, οι λιγοστές σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες παράλληλες στηρίξεις «σπάνε» σε 2 και 3 σχολεία για να «καλύψουν» τα κενά, οι λίστες αναμονής στα ΚΕΔΔΥ μεγαλώνουν διαρκώς χρονιά με τη χρονιά, οι γονείς αναγκάζονται να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη  και αυτά είναι μόνο μερικά από τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια και έπληξαν καθοριστικά την Ειδική Εκπαίδευση.